Ενδοοικογενειακή βία

Αναντίλεκτα η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει αρνητικά πολλούς παράγοντες, άμεσα ή έμμεσα, τη ζωή των Κυπρίων και όχι μόνο. Η ανεργία, και γενικά οι οικονομικοί εκείνοι παράγοντες που συμβάλλουν στην ποιότητα ζωής των Κυπρίων, έφεραν ως κοινωνικό αποτέλεσμα την αύξηση των κρουσμάτων οικογενειακής βίας.

Τα τελευταία χρόνια τα κρούσματα αυξάνονται, ενώ πληθαίνουν οι οικογενειακές τραγωδίες που συγκλονίζουν την κοινή γνώμη. Συγκεκριμένα, από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο του 2014 ο ΣΠΑΒΟ (Σύνδεσμος Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας στην Οικογένεια), χειρίστηκε 812 υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας, ενώ μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2015, τα κρούσματα ήταν 816. Επιπλέον, σύμφωνα με στοιχεία πρόσφατων ερευνών, αρμόδιων οργανώσεων και της Αστυνομίας, 1 στις 5 γυναίκες έχει υποστεί σεξουαλική ή σωματική βία στην Κύπρο. Ποσοστό 39% των Κυπρίων γυναικών έχουν υποστεί ψυχολογική βία από τον σύντροφό τους, ενώ 36% των γυναικών έχουν βιώσει σεξουαλική παρενόχληση. Αξιοσημείωτο δε το γεγονός ότι, 82% των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας είναι γυναίκες και κορίτσια.

Εάν λοιπόν υπόκειστε σε οποιασδήποτε μορφής βία, ψυχολογική ή σωματική, ο νομοθέτης, μέσα από τις πρόνοιες του περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Νόμος του 2000 (119(I)/2000, σας δίνει επιλογές μέσα από τις οποίες μπορείτε άμεσα και δραστικά, κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες, να διεκδικήσετε και να λάβετε και/ή εκδοθεί διάταγμα με το οποίο, ο σύζυγος ή η σύζυγός σας, να εγκαταλείψει τη συζυγική κατοικία ή ακόμη να απομακρυνθεί το ανήλικο θύμα, εάν πρόκειται για μια τέτοια περίπτωση.

Μέσα από τις πρόνοιες του άρθρου 3 του ως άνω Νόμου, δίδεται η ερμηνεία του όρου «βία», όπου βία σημαίνει :« (...)Οποιαδήποτε πράξη, παράλειψη ή συμπεριφορά με την οποία προκαλείται σωματική, σεξουαλική ή ψυχική βλάβη σε οποιοδήποτε μέλος της οικογένειας από άλλο μέλος της οικογένειας και περιλαμβάνει και τη βία που ασκείται με σκοπό την επίτευξη σεξουαλικής επαφής χωρίς τη συγκατάθεση του θύματος, καθώς επίσης και τον περιορισμό της ελευθερίας.»

Επιπλέον, δυνάμει των διατάξεων του Άρθρου 22 (1) (2) του ιδίου νόμου, ήτοι του περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Νόμου του 2000. (119(I)/2000, το Δικαστήριο έχει την ευχέρεια να εκδώσει προσωρινό διάταγμα, με το οποίο να διατάσσεται ο αποκλεισμός του υπόπτου ή η απομάκρυνση του ανήλικου θύματος, μέχρις ότου καταχωρισθεί και εκδικαστεί ποινική υπόθεση εναντίον του κατηγορούμενου για ποινικό αδίκημα βίας. Το Δικαστήριο, προκειμένου να εκδώσει σχετικό διάταγμα, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 23 του ιδίου νόμου, θα πρέπει να πεισθεί ότι εκ πρώτης όψεως έχει δημιουργηθεί κίνδυνος άσκησης βίας. Για την έκδοση τέτοιου διατάγματος είναι αδιάφορο για το Δικαστήριο εάν έχει εκδοθεί διαζύγιο ή όχι.

Είναι καταφανές ότι, μέσα από τον συνδυασμό των άρθρων 3 και 22 του νόμου, ο νομοθέτης θέλησε να δώσει την εξουσία στο δικαστήριο, έτσι ώστε άμεσα και μέσα από μια σχετικά απλή και συνάμα γρήγορη διαδικασία να μπορεί να εκδίδει προσωρινά διατάγματα αποκλεισμού και απομάκρυνσης τόσο του υπόπτου θύτη όσο και του θύματος.

Φυσικά υπάρχουν και ενναλλακτικοί τρόποι αποκλεισμού ενός συζύγου από την οικογενειακή κατοικία. Παράδειγμα, η εξασφάλιση απαγορευτικού διατάγματος από αστικό Δικαστήριο, σε συνδυασμό με το διάταγμα αποκλεισμού από το ποινικό Δικαστήριο, διά του οποίου να απαγορεύεται στον δράστη και/ή θύτη, όπως επεμβαίνει και/ή παρακολουθεί και/ή επικοινωνεί και/ή πλησιάζει το θύμα, εξασφαλίζοντας στο θύμα, την ορθή ποιότητα ζωής του, κάτι το οποίο αποτελεί και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, δυνάμει του άρθρου 15. Ο Κύπριος νομοθέτης παρέχει επιλογές σε θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Είναι διαμέσου αυτών των επιλογών, όπου το θύμα θα πρέπει να αξιοποιήσει τα όπλα που του παρέχονται, έτσι ώστε να απαλλαγεί από μια κατάσταση τοξική, τόσο για τον ίδιο αλλά και για τα παιδία του.